Παναγία Αγιοταφίτισσα

Ψαλμος 38 Ειπα φυλαξω τας οδους μου του μη αμαρτανειν με εν γλωσση μου.εθεμην τω στωματι μου φυλακην εν τω συστηναι τον αμαρτωλον εναντιον μου. εκωφωθην και εταπεινωθην και εσιγησα εξ αγαθων, και το αλγημα μου ανεκαινισθη.εθερμανθη η καρδια μου εντος μου,και εν τη μελετη μου εκκαυθησεται πυρ.ελαλησα εν γλωσση μου.γνωρισον μοι,Κυριε,το περας μου και των αριθμον των ημερων μου,τις εστιν,ινα γνω τι υστερω εγω.ιδου παλαιστας εθου τας ημερας μου,και η υποστασις μου ωσει ουθεν ενοπιον σου.πλην τα συμπαντα ματαιοτης,πας ανθρωπος ζων.μεντοιγε εν εικονι διαπορευεται ανθρωπος,πλην ματην ταράσσεται.θησαυριζει και ου γινοσκει τινι συναξει αυτά.και νυν τις η υπομονή μου?ουχι ο Κυριος?και η υποστασις μου παρα σοι εστιν.απο πασων των ανομιων μου ρυσαι με,ονειδος αφρονι εδωκας με.εκωφωθην και ουκ ηνοιξα το στομα μου,οτι συ εποιησας.αποστησον απ΄εμου τας μαστιγας σου από γαρ της ισχυος της χειρος σου εγω εξελιπον.εν ελεγμοις υπερ ανομιας επαιδευσας ανθρωπον και εξετηξας ως αραχνην την ψυχην αυτου