Παναγία Αγιοταφίτισσα

Ψαλμος 63 Εισακουσον,ο Θεος,της φωνης μου,εν τω δεεσθαι με προς σε,απο φοβου εχθρου εξελου την ψυχην μου.σκεπασον με από συστροφης πονηρευομενων,απο πληθους εργαζομενων αδικιαν,οιτινες ηκονησαν ως ρομφαιαν τας γλωσσας αυτων,ενετειναν τοξον αυτων,πραγμα πικρον.του κατατοξευσαι εν αποκρυφοις αμωμον,εξαπινα κατατοξευσουσιν αυτόν και ου φοβηθησονται.εκραταιωσαν εαυτοις λογον πονηρον,διηγησαντο του κρυψαι παγιδα,ειπαν τις οψεται αυτους?εξηρευνησαν ανομιαν,εξελιπον εξερευνοντες εξερευνησεις.προσελευσεται ανθρωπος,και καρδια βαθεια,και υψωθησεται,ο Θεος,βελος νηπιων εγενηθησαν αι πληγαι αυτων,και εξησθενησαν επ΄αυτους αι γλωσσαι αυτων,εταραχθησαν παντες οι θεωρουντες αυτους,και εφοβηθη πας ανθρωπος,και ανηγγειλαν τα εργα του Θεου και τα ποιηματα αυτου συνηκαν.ευφρανθησεται δικαιος εν Κυριω και ελπιει επ΄αυτον,και επαινεθησονται παντες οι ευθεις τη καρδια.

 

Ψαλμος 62 Ο Θεος ο Θεος μου,προς σε ορθριζω εδιψησε σε η ψυχη μου,ποσαπλως σοι η σαρξ μου εν γη ερημω και αβατω και ανυδρω.ουτως εν τω αγιω ωφθην σοι του ιδειν την δυναμην σου και την δοξαν σου.οτι κρεισσον το ελεος σου υπερ ζωας.τα χειλη μου επαινεσουσι σε.ουτως ευλογησω σε εν τη ζωη μου και εν τω ονοματι σου αρω τας χειρας μου.ως εκ στεατος και πιοτητος εμπλησθειη η ψυχη μου,και χειλη αγαλλιάσεως αινεσει το στομα μου.ει  εμνημονευον σου επι της στρωμνης μου,εν τοις ορθροις εμελετων εις σε.οτι εγενηθης βοηθος μου,και εν τη σκεπη των πτερυγων σου αγαλλιασομαι.εκολληθη η ψυχη μου οπισω σου,εμου δε αντελαβετο η δεξια σου.αυτοι δε εις ματην εζητησαν την ψυχη μου,εισελευσονται εις τα κατωτατα της γης΄παραδοθησονται εις χειρας ρομφαίας,μεριδες αλωπεκων εσονται.ο δε βασιλευς ευφρανθησεται επι τω Θεω,επαινεθησεται πας ο ομνυων εν αυτω,οτι ενεφραγη στομα λαλουντων αδικα.