Ψαλμος 63
Εισακουσον,ο Θεος,της φωνης μου,εν τω δεεσθαι με προς σε,απο φοβου εχθρου εξελου την ψυχην μου.σκεπασον με από συστροφης πονηρευομενων,απο πληθους εργαζομενων αδικιαν,οιτινες ηκονησαν ως ρομφαιαν τας γλωσσας αυτων,ενετειναν τοξον αυτων,πραγμα πικρον.του κατατοξευσαι εν αποκρυφοις αμωμον,εξαπινα κατατοξευσουσιν αυτόν και ου φοβηθησονται.εκραταιωσαν εαυτοις λογον πονηρον,διηγησαντο του κρυψαι παγιδα,ειπαν τις οψεται αυτους?εξηρευνησαν ανομιαν,εξελιπον εξερευνοντες εξερευνησεις.προσελευσεται ανθρωπος,και καρδια βαθεια,και υψωθησεται,ο Θεος,βελος νηπιων εγενηθησαν αι πληγαι αυτων,και εξησθενησαν επ΄αυτους αι γλωσσαι αυτων,εταραχθησαν παντες οι θεωρουντες αυτους,και εφοβηθη πας ανθρωπος,και ανηγγειλαν τα εργα του Θεου και τα ποιηματα αυτου συνηκαν.ευφρανθησεται δικαιος εν Κυριω και ελπιει επ΄αυτον,και επαινεθησονται παντες οι ευθεις τη καρδια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου