Ψαλμος 34
Ψαλμος 34
Δικασον, Κυριε, τους αδικουντας με πολεμισον τους πολεμουντας με.επιλαβου οπλου και θυρεου και αναστηθι εις την βοηθειαν μου.εκχεον ρομφαιαν και συγκλεισον εξεναντίας των καταδιωκόντων με ειπον την ψυχη μου σωτηρια σου ειμι εγω,αισχυνθητωσαν και εντραπητωσαν οι ζητούντες την ψυχη μου, αποστραφητωσαν εις τα οπισω και καταισχυνθητωσαν οι λογιζόμενοι μοι κακα.γενηθητωσαν ωσει χνους κατά προσωπον ανεμου, και αγγελος Κυριου εκθλίβων αυτους.γενηθητω η οδος αυτων σκοτος και ολισθημα, και αγγελος Κυριου καταδιωκων αυτους.οτι δωρεαν εκρυψαν μοι διαφθοραν παγιδος αυτων,ματην ωνειδισαν την ψυχην μου. ελθετω αυτω παγις,ην ου γινωσκει,και η θυρα,ην εκρυψε,συλλαβετω αυτόν,και εν τη παγιδι πεσειται εν αυτή.η δε ψυχη μου αγαλλιασεται επι τω Κυριω,τερφθησεται επι τω σωτηριω αυτου.παντα τα οστα μου ερουσι Κυριε,τις ομοιος σοι?ρυομενος πτωχον εκ χειρος στερεωτερων αυτου και πτωχον και πενητα από των διαρπαζόντων αυτόν.ανασταντες μοι μαρτυρες αδικοι,α ουκ εγινωσκον,επιρωτων με.ανταπεδιδοσαν μοι πονηρα αντι αγαθων και ατεκνιαν τη ψυχη μου.εγω δε εν τω αυτους παρενοχλειν μοι ενεδυομην σακκον και εταπεινουν εν νηστεια την ψυχην μου,και η προσευχη μου εις κολπον μου αποστραφησεται.ως πλησιον,ως αδελφω ημετερω ούτως ευηρεστουν ως πενθων και σκυθρωπαζων,ουτως εταπεινουμην.και κατ΄εμου εφρανθησαν και συνηχθησαν επι εμε μαστιγες,και ουκ εγνων,διεσχισθησαν και ου κατενυγησαν.επειρασαν με,εξεμυκτηρισαν με μυκτηρισμω,εβρυξαν επ΄εμε τους οδοντας αυτων.Κυριε,ποτε εποψη? αποκαταστησον την ψυχην μου από της κακουργιας αυτων,απο λεοντων την μονογενή μου.εξομολογησομαι σοι εν εκκλησια πολλη,εν λαω βαρει αινεσω σε.μη επιχαρειησαν μοι οι εχθραινοντες μοι αδικως,οι μισουντες με δωρεαν και διανευοντες οφθαλμοις.οτι εμοι μεν ειρηνικα ελαλουν και επ΄οργην δολους διελογηζοντο.και επλατυναν επ΄εμε το στομα αυτων,ειπον ευγε, ευγε,ειδον οι οφθαλμοι ημων.ειδες Κυριε,μη παρασιώπησης, Κυριε,μη αποστης απ΄εμου.εξεγερθητι,Κυριε,και προσχες τη κρισει μου,ο Θεος μου και ο Κυριος μου,εις την δικην μου.κρινον με,Κυριε,κατα την δικαιοσυνην σου,Κυριε ο Θεος μου,και μη επιχαρειησαν μοι.μη ειποισαν εν καρδιαις αυτων ευγε ευγε τη ψυχη ημων μηδε ειποιεν κατεπιομεν αυτόν.αισχυνθειησαν και εντραπειησαν αμα οι επιχαιροντες τοις κακοις μου,ενδυσασθωσαν αισχυνην και εντροπην οι μεγαλορρημονουντες επ΄εμε.αγαλλιασθωσαν και ευφρανθητωσαν οι θελοντες την δικαιοσυνην μου και ειπατωσαν διαπαντός μεγαλυνθητω ο Κυριος,οι θελοντες την ειρηνην του δουλου αυτου.και η γλωσσα μου μελετησει την δικαιοσυνην σου,ολην την ημεραν τον επαινον σου.
Δικασον, Κυριε, τους αδικουντας με πολεμισον τους πολεμουντας με.επιλαβου οπλου και θυρεου και αναστηθι εις την βοηθειαν μου.εκχεον ρομφαιαν και συγκλεισον εξεναντίας των καταδιωκόντων με ειπον την ψυχη μου σωτηρια σου ειμι εγω,αισχυνθητωσαν και εντραπητωσαν οι ζητούντες την ψυχη μου, αποστραφητωσαν εις τα οπισω και καταισχυνθητωσαν οι λογιζόμενοι μοι κακα.γενηθητωσαν ωσει χνους κατά προσωπον ανεμου, και αγγελος Κυριου εκθλίβων αυτους.γενηθητω η οδος αυτων σκοτος και ολισθημα, και αγγελος Κυριου καταδιωκων αυτους.οτι δωρεαν εκρυψαν μοι διαφθοραν παγιδος αυτων,ματην ωνειδισαν την ψυχην μου. ελθετω αυτω παγις,ην ου γινωσκει,και η θυρα,ην εκρυψε,συλλαβετω αυτόν,και εν τη παγιδι πεσειται εν αυτή.η δε ψυχη μου αγαλλιασεται επι τω Κυριω,τερφθησεται επι τω σωτηριω αυτου.παντα τα οστα μου ερουσι Κυριε,τις ομοιος σοι?ρυομενος πτωχον εκ χειρος στερεωτερων αυτου και πτωχον και πενητα από των διαρπαζόντων αυτόν.ανασταντες μοι μαρτυρες αδικοι,α ουκ εγινωσκον,επιρωτων με.ανταπεδιδοσαν μοι πονηρα αντι αγαθων και ατεκνιαν τη ψυχη μου.εγω δε εν τω αυτους παρενοχλειν μοι ενεδυομην σακκον και εταπεινουν εν νηστεια την ψυχην μου,και η προσευχη μου εις κολπον μου αποστραφησεται.ως πλησιον,ως αδελφω ημετερω ούτως ευηρεστουν ως πενθων και σκυθρωπαζων,ουτως εταπεινουμην.και κατ΄εμου εφρανθησαν και συνηχθησαν επι εμε μαστιγες,και ουκ εγνων,διεσχισθησαν και ου κατενυγησαν.επειρασαν με,εξεμυκτηρισαν με μυκτηρισμω,εβρυξαν επ΄εμε τους οδοντας αυτων.Κυριε,ποτε εποψη? αποκαταστησον την ψυχην μου από της κακουργιας αυτων,απο λεοντων την μονογενή μου.εξομολογησομαι σοι εν εκκλησια πολλη,εν λαω βαρει αινεσω σε.μη επιχαρειησαν μοι οι εχθραινοντες μοι αδικως,οι μισουντες με δωρεαν και διανευοντες οφθαλμοις.οτι εμοι μεν ειρηνικα ελαλουν και επ΄οργην δολους διελογηζοντο.και επλατυναν επ΄εμε το στομα αυτων,ειπον ευγε, ευγε,ειδον οι οφθαλμοι ημων.ειδες Κυριε,μη παρασιώπησης, Κυριε,μη αποστης απ΄εμου.εξεγερθητι,Κυριε,και προσχες τη κρισει μου,ο Θεος μου και ο Κυριος μου,εις την δικην μου.κρινον με,Κυριε,κατα την δικαιοσυνην σου,Κυριε ο Θεος μου,και μη επιχαρειησαν μοι.μη ειποισαν εν καρδιαις αυτων ευγε ευγε τη ψυχη ημων μηδε ειποιεν κατεπιομεν αυτόν.αισχυνθειησαν και εντραπειησαν αμα οι επιχαιροντες τοις κακοις μου,ενδυσασθωσαν αισχυνην και εντροπην οι μεγαλορρημονουντες επ΄εμε.αγαλλιασθωσαν και ευφρανθητωσαν οι θελοντες την δικαιοσυνην μου και ειπατωσαν διαπαντός μεγαλυνθητω ο Κυριος,οι θελοντες την ειρηνην του δουλου αυτου.και η γλωσσα μου μελετησει την δικαιοσυνην σου,ολην την ημεραν τον επαινον σου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου