Ψαλμος 48
Ακουσατε ταυτα παντα τα εθνη,ενωτισασθε παντες οι κατοικουντες την οικουμενην.οι τε γηγενείς και οι υιοι των ανθρωπων,επι το αυτό πλούσιος και πενης.το στομα μου λαλησει σοφιαν και η μελετη της καρδιας μου συνεσιν.κλινω εις παραβολην το ους μου,ανοιξω εν ψαλτηριω το πρόβλημα μου.ινατι φοβούμαι εν ημερα πονηρα?η ανομια της πτερνης μου κυκλωσει με.οι πεποιθοτες επι τη δυναμει αυτων και επι τω πληθει του πλουτου αυτων καυχωμενοι.αδελφος ου λυτρουται λυτρωσεται ανθρωπος,ου δωσει τω Θεω εξιλασμα αυτου και την τιμην της λυτρώσεως της ψυχης αυτου,και εκοπιασεν εις τον αιωνα.και ζησεται εις τελος ουκ οψεται καταφθοραν,οταν ιδη σοφους αποθνήσκοντας επι το αυτό αφρων και ανους απολουνται και καταλειψουσιν αλλοτριοις τον πλουτον αυτων.και οι ταφοι αυτων οικιαι αυτων εις τον αιωνα,σκηνωματα αυτων εις γενεαν και γενεαν επεκαλεσαντο τα ονόματα επι των γαιων αυτων.και ανθρωπος εν τιμη ων ου συνηκε,παρασυνεβληθη τοις κτηνεσι τοις ανοητοις και ωμοιωθη αυτοις.αυτη η οδος αυτων σκανδαλον αυτοις,και μετα ταυτα εν τω στοματι αυτων ευδοκησουσι.ως προβατα εν αδη εθετο,θανατος ποιμανει αυτους και κατακυριευσουσιν αυτων οι ευθεις το πρωι,και η βοηθεια αυτων παλαιωθησεται εν τω αδη ,εκ της δοξης αυτων εξωσθησαν.πλην ο Θεος λυτρωσεται την ψυχην μου εκ χειρος αδου,οταν λαμβανη με.μη φοβου, όταν πλουτηση ανθρωπος η όταν πληθυνθη η δοξα του οικου αυτου.οτι ουκ εν τω αποθνησκειν αυτόν ληψεται τα παντα,ουδε συγκαταβησεται αυτω η δοξα αυτου.οτι η ψυχη αυτου εν τη ζωη αυτου ευλογηθησεται εξομολογησεται σοι,οταν αγαθυνης αυτω.εισελευσεται εως γενεας πατερων αυτου,εως αιωνος ουκ οψεται φως.και ανθρωπος εν τιμη ων ου συνηκε,παρασυνευληθη τοις κτηνεσι τοις ανοητοις και ωμοιωθη αυτοις.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου