Ψαλμος 49
Ψαλμος 49
Θεος Θεον Κυριος ελαλησε και εκαλεσε την γην από ανατολων ηλιου μεχρι δυσμων.εκ Σιων η ευπρεπεια της ωραιοτητος αυτου.ο Θεος εμφανως ηξει,ο Θεος ημων,και ου παρασιωπησεται πυρ ενώπιον αυτου καυθησεται,και κυκλω αυτου καταιγις σφοδρα.προσκαλεσεται τον ουρανον ανω και την γην του διακριναι τον λαον αυτου.συναγαγετε αυτω τους οσιους αυτου τους διατιθεμενους την διαθηκην αυτου επι θυσιαις.και αναγγελουσιν οι ουρανοι την δικαιοσυνην αυτου,οτι ο Θεος κριτης εστι.ακουσον,λαος μου,και λαλησω σοι,Ισραηλ και διαμαρτύρομαι σοι ο Θεος ο Θεος σου ειμι εγω.ουκ επι ταις θυσιαις σου ελεγξω σε,τα δε ολοκαυτώματα σου ενώπιον μου εστι διαπαντός.ου δεξομαι εκ του οικου σου μοσχους ουδε εκ των ποιμνιων σου χιμαρους.οτι εμα εστι παντα τα θηρια του δρυμου,κτηνη εν τοις ορεσι και βοες.εγνωκα παντα τα πετεινα του ουρανου,ωραιοτης αγρου μετ' εμου εστιν.εαν πεινασω,ου μη σοι ειπω εμη γαρ εστιν η οικουμενη και το πληρωμα αυτης.μη φαγωμαι κρεα ταυρων η αιμα τραγων πιομαι?θυσον τω Θεω θυσιαν αινεσεως και αποδος τω Υψιστω τας ευχας σου.και επικαλεσαι με εν ημερα θλίψεως,και εξελουμαι σε,και δοξασεις με.τω δε αμαρτωλω ειπεν ο Θεος ινατι συ εκδιηγη τα δικαιοματα μου και αναλαμβανεις την διαθηκην μου δια στοματος σου?συ δε εμισησας παιδειαν και εξεβαλες τους λογους μου εις τα οπισω.ει εθεωρεις κλεπτην,συνετρεχες αυτω,και μετα μοιχου την μεριδα σου ετιθεις.το στομα σου επλεονασε κακιαν,και η γλωσσα σου περιεπλεκε δολιοτητας.καθημενος κατά του αδελφου σου κατελαλεις και κατά του υιου της μητρος σου ετιθεις σκανδαλον.ταυτα εποιησας,και εσιγησα υπεβαλες ανομιαν,οτι εσομαι σοι ομοιος ελεγξω σε και παραστησω κατά προσωπου σου τας αμαρτίας σου.συνετε δη ταυτα,οι επιλανθανομενοι του Θεου,μηποτε αρπαση και ου μη η ο ρυομενος θυσια αινεσεως δοξασει με,και εκει οδος η δειξω αυτω το σωτήριον μου.
Θεος Θεον Κυριος ελαλησε και εκαλεσε την γην από ανατολων ηλιου μεχρι δυσμων.εκ Σιων η ευπρεπεια της ωραιοτητος αυτου.ο Θεος εμφανως ηξει,ο Θεος ημων,και ου παρασιωπησεται πυρ ενώπιον αυτου καυθησεται,και κυκλω αυτου καταιγις σφοδρα.προσκαλεσεται τον ουρανον ανω και την γην του διακριναι τον λαον αυτου.συναγαγετε αυτω τους οσιους αυτου τους διατιθεμενους την διαθηκην αυτου επι θυσιαις.και αναγγελουσιν οι ουρανοι την δικαιοσυνην αυτου,οτι ο Θεος κριτης εστι.ακουσον,λαος μου,και λαλησω σοι,Ισραηλ και διαμαρτύρομαι σοι ο Θεος ο Θεος σου ειμι εγω.ουκ επι ταις θυσιαις σου ελεγξω σε,τα δε ολοκαυτώματα σου ενώπιον μου εστι διαπαντός.ου δεξομαι εκ του οικου σου μοσχους ουδε εκ των ποιμνιων σου χιμαρους.οτι εμα εστι παντα τα θηρια του δρυμου,κτηνη εν τοις ορεσι και βοες.εγνωκα παντα τα πετεινα του ουρανου,ωραιοτης αγρου μετ' εμου εστιν.εαν πεινασω,ου μη σοι ειπω εμη γαρ εστιν η οικουμενη και το πληρωμα αυτης.μη φαγωμαι κρεα ταυρων η αιμα τραγων πιομαι?θυσον τω Θεω θυσιαν αινεσεως και αποδος τω Υψιστω τας ευχας σου.και επικαλεσαι με εν ημερα θλίψεως,και εξελουμαι σε,και δοξασεις με.τω δε αμαρτωλω ειπεν ο Θεος ινατι συ εκδιηγη τα δικαιοματα μου και αναλαμβανεις την διαθηκην μου δια στοματος σου?συ δε εμισησας παιδειαν και εξεβαλες τους λογους μου εις τα οπισω.ει εθεωρεις κλεπτην,συνετρεχες αυτω,και μετα μοιχου την μεριδα σου ετιθεις.το στομα σου επλεονασε κακιαν,και η γλωσσα σου περιεπλεκε δολιοτητας.καθημενος κατά του αδελφου σου κατελαλεις και κατά του υιου της μητρος σου ετιθεις σκανδαλον.ταυτα εποιησας,και εσιγησα υπεβαλες ανομιαν,οτι εσομαι σοι ομοιος ελεγξω σε και παραστησω κατά προσωπου σου τας αμαρτίας σου.συνετε δη ταυτα,οι επιλανθανομενοι του Θεου,μηποτε αρπαση και ου μη η ο ρυομενος θυσια αινεσεως δοξασει με,και εκει οδος η δειξω αυτω το σωτήριον μου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου