Ψαλμος 87 Κυριε ο Θεος της σωτηριας μου,ημερας εκεκραξα και εν νυκτι εναντιον σου.εισελθετω ενώπιον σου η προσευχη μου,κλινον το ους σου εις την δεησιν μου.οτι επλησθη κακων η ψυχη μου,και η ζωη μου τω αδη ηγγισε.προσελογισθην μετα των καταβαινοντων εις λακκον,εγενηθην ωσει ανθρωπος αβοήθητος εν νεκροις ελευθερος.ωσει τραυματιαι καθευδοντες εν ταφω,ων ουκ εμνησθης ετι και αυτοι εκ της χειρος σου απωσθησαν. εθεντο με εν λακκω κατωτατω,εν σκοτεινοις και εν σκια θανατου.επ' εμε επεστηριχθη ο θυμος σου,και παντας τους μετεωρισμούς σου επηγαγες επ' εμε.εμακρυνας τους γνωστους μου απ' εμου,εθεντο με βδελυγμα εαυτοις,παρεδοθην και ουκ εξεπορευομην.οι οφθαλμοι μου ησθενησαν από πτωχειας'εκεκραξα προς σε,Κυριε,ολην την ημερανδιεπετασα προς σε τας χειρας μου.μη τοις νεκροις ποιησεις θαυμασια; η ιατροι αναστησουσι,και εξομολογησονται σοι;μη διηγησεται τις εν ταφω το ελεος σου και την αληθειαν σου εν τη απωλεια;μη γνωσθησεται εν τω σκοτει τα θαυμασια σου και η δικαιοσυνη σου εν γη επιλελησμενη;καγω προς σε,Κυριε,εκεκραξα,και το πρωι η προσευχη μου προφθασει σε.ινατι,Κυριε,απωθη την ψυχην μου,αποστρεφεις το προσωπον σου απ' εμου;πτωχος ειμι εγω και εν κοποις εκ νεοτητος μου,υψωθεις δε εταπεινωθην και εξηπορηθην .επ' εμε διηλθον αι οργαι σου,οι φοβερισμοι σου εξεταραξαν με.εκυκλωσαν με ωσει υδωρ ολην την ημεραν,περιεσχον με αμα.εμακρυνας απ' εμου φιλον και πλησιον και τους γνωστους μου από ταλαιπωριας
Ψαλμος 87
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυριε ο Θεος της σωτηριας μου,ημερας εκεκραξα και εν νυκτι εναντιον σου.εισελθετω ενώπιον σου η προσευχη μου,κλινον το ους σου εις την δεησιν μου.οτι επλησθη κακων η ψυχη μου,και η ζωη μου τω αδη ηγγισε.προσελογισθην μετα των καταβαινοντων εις λακκον,εγενηθην ωσει ανθρωπος αβοήθητος εν νεκροις ελευθερος.ωσει τραυματιαι καθευδοντες εν ταφω,ων ουκ εμνησθης ετι και αυτοι εκ της χειρος σου απωσθησαν. εθεντο με εν λακκω κατωτατω,εν σκοτεινοις και εν σκια θανατου.επ' εμε επεστηριχθη ο θυμος σου,και παντας τους μετεωρισμούς σου επηγαγες επ' εμε.εμακρυνας τους γνωστους μου απ' εμου,εθεντο με βδελυγμα εαυτοις,παρεδοθην και ουκ εξεπορευομην.οι οφθαλμοι μου ησθενησαν από πτωχειας'εκεκραξα προς σε,Κυριε,ολην την ημερανδιεπετασα προς σε τας χειρας μου.μη τοις νεκροις ποιησεις θαυμασια; η ιατροι αναστησουσι,και εξομολογησονται σοι;μη διηγησεται τις εν ταφω το ελεος σου και την αληθειαν σου εν τη απωλεια;μη γνωσθησεται εν τω σκοτει τα θαυμασια σου και η δικαιοσυνη σου εν γη επιλελησμενη;καγω προς σε,Κυριε,εκεκραξα,και το πρωι η προσευχη μου προφθασει σε.ινατι,Κυριε,απωθη την ψυχην μου,αποστρεφεις το προσωπον σου απ' εμου;πτωχος ειμι εγω και εν κοποις εκ νεοτητος μου,υψωθεις δε εταπεινωθην και εξηπορηθην .επ' εμε διηλθον αι οργαι σου,οι φοβερισμοι σου εξεταραξαν με.εκυκλωσαν με ωσει υδωρ ολην την ημεραν,περιεσχον με αμα.εμακρυνας απ' εμου φιλον και πλησιον και τους γνωστους μου από ταλαιπωριας