Ψαλμος 90 Ο κατοικων εν βοηθεια του Υψηστου,εν σκεπη του Θεου του ουρανου αυλισθησεται.ερει τω Κυριω'αντιληπτωρ μου ει και καταφυγη μου,ο Θεος μου,και ελπιω επ' αυτον.οτι αυτος ρυσεται σε εκ παγιδος θηρευτων και απο λογου ταραχωδους.εν τοις μεταφρενοις αυτου επισκιασει σοι,και υπο τας πτερυγας αυτου ελπιεις'οπλω κυκλωσει σε η αληθεια αυτου.ου φοβηθηση απο φοβου νυκτερινου,απο βελους πετομενου ημερας.απο πραγματος εν σκοτει διαπορευομενου,απο συμτωματος και δαιμονιου μεσημβρινου.πεσειται εκ του κλιτους σου χιλιας και μυριας εκ δεξιων σου,προς σε δε ουκ εγγιει.πλην τοις οφθαλμοις σου κατανοησεις και ανταποδοσιν αμαρτωλων οψει.οτι συ,Κυριε,η ελπις μου'τον Υψιστον εθου καταφυγη σου.ου προσελευσεται προς σε κακα,και μαστιξ ουκ εγγιει εν τω σκηνωματι σου .οτι τοις αγγελοις αυτου εντελειται περι σου του διαφυλαξαι σε εν πασαις ταις οδοις σου.επι χειρων αρουσι σε,μημοτε προσκοψης προς λιθον τον ποδα σου.επι ασπιδα και βασιλισκον επιβηση και καταπατησης λεοντα και δρακοντα.οτι επ' εμε ηλπισε,και ρυσομαι αυτον'σκεπασω αυτον,οτι εγνω το ονομα μου.κεκραξεται προς με,και επακουσομαι αυτου,μετ' αυτου ειμι εν θλιψει'εξελουμαι αυτον και δοξασω αυτον.μακροτητα ημερων εμπλησω αυτον και δειξω αυτω το σωτηριον μου.
Ψαλμος 90
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κατοικων εν βοηθεια του Υψηστου,εν σκεπη του Θεου του ουρανου αυλισθησεται.ερει τω Κυριω'αντιληπτωρ μου ει και καταφυγη μου,ο Θεος μου,και ελπιω επ' αυτον.οτι αυτος ρυσεται σε εκ παγιδος θηρευτων και απο λογου ταραχωδους.εν τοις μεταφρενοις αυτου επισκιασει σοι,και υπο τας πτερυγας αυτου ελπιεις'οπλω κυκλωσει σε η αληθεια αυτου.ου φοβηθηση απο φοβου νυκτερινου,απο βελους πετομενου ημερας.απο πραγματος εν σκοτει διαπορευομενου,απο συμτωματος και δαιμονιου μεσημβρινου.πεσειται εκ του κλιτους σου χιλιας και μυριας εκ δεξιων σου,προς σε δε ουκ εγγιει.πλην τοις οφθαλμοις σου κατανοησεις και ανταποδοσιν αμαρτωλων οψει.οτι συ,Κυριε,η ελπις μου'τον Υψιστον εθου καταφυγη σου.ου προσελευσεται προς σε κακα,και μαστιξ ουκ εγγιει εν τω σκηνωματι σου .οτι τοις αγγελοις αυτου εντελειται περι σου του διαφυλαξαι σε εν πασαις ταις οδοις σου.επι χειρων αρουσι σε,μημοτε προσκοψης προς λιθον τον ποδα σου.επι ασπιδα και βασιλισκον επιβηση και καταπατησης λεοντα και δρακοντα.οτι επ' εμε ηλπισε,και ρυσομαι αυτον'σκεπασω αυτον,οτι εγνω το ονομα μου.κεκραξεται προς με,και επακουσομαι αυτου,μετ' αυτου ειμι εν θλιψει'εξελουμαι αυτον και δοξασω αυτον.μακροτητα ημερων εμπλησω αυτον και δειξω αυτω το σωτηριον μου.