Θεος εκδικησεων Κυριος,Θεος εκδικησεων επαρρησιασατο.υψωθητι ο κρινων την γην,αποδος ανταποδοσιν τοις υπερηφανοις.εως ποτε αμαρτωλοι,Κυριε,εως ποτε αμαρτωλοι καυχησονται,φθεγξονται και λαλησουσιν αδικιαν,λαλησουσι παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν;τον λαον σου,Κυριε,εταπεινωσαν και την κληρονομιαν σου εκακωσαν,χηραν και ορφανον απεκτειναν,και προσηλυτον εφονευσαν.και ειπαν΄ουκ οψεται Κυριος,ουδε συνησει ο Θεος του Ιακωβ.συνετε δη,αφρονες εν τω λαω,και,μωροι,ποτε φρονησατε.ο φυτευσας το ους ουχι ακουει;η ο πλασας τον οφθαλμον ουχι κατανοει;ο πεδευων εθνη ουχι ελεγξει;ο διδασκον ανθρωπον γνωσιν;Κυριος γινωσκει τους διαλογισμους των ανθρωπων οτι εισι ματαιοι.μακαριος ο ανθρωπος,ον αν παιδευσης Κυριε,και εκ του νομου σου διδαξης αυτον. του πραυναι αυτον αφ' ημερων πονηρων,εως ου ορυγη τω αμαρτωλω βοθρος.οτι ουκ απωσεται Κυριος τον λαον αυτου και την κληρονομιαν αυτου ουκ εγκαταλειψει,εως ου δικαιοσυνη επιστρεψει εις κρισιν και εχομενοι αυτης παντες οι ευθεις τη καρδια.τις αναστησεται μοι επι πονηρευομενοις η τις συμπαραστησεται μοι επι τους εργαζομενους την ανομια;ει μη οτι Κυριος εβοηθησε μοι,παρα βραχυ παρωκησε τω αδη η ψυχη μου.ει ελεγον σεσαλευται ο πους μου,το ελεος σου,Κυριε,εβοηθει μοι.Κυριε,κατα το πληθος των οδυνων μου εν τη καρδια μου αι παρακλησεις σου ευφραναν την ψυχην μου.μη συμπροσεστω σοι θρονος ανομιας,ο πλασσων κοπον επι προσταγμα.θηρευσουσιν επι δικαιου και αιμα αθωον καταδικασονται.και εγενετο μοι Κυριος εις καταφυγην και ο Θεος μου εις βοηθον ελπιδος μου.και αποδωσει αυτοις Κυριος την ανομιαν αυτων,κατα την πονηριαν αυτων αφανιει αυτους Κυριος ο Θεος.
Θεος εκδικησεων Κυριος,Θεος εκδικησεων επαρρησιασατο.υψωθητι ο κρινων την γην,αποδος ανταποδοσιν τοις υπερηφανοις.εως ποτε αμαρτωλοι,Κυριε,εως ποτε αμαρτωλοι καυχησονται,φθεγξονται και λαλησουσιν αδικιαν,λαλησουσι παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν;τον λαον σου,Κυριε,εταπεινωσαν και την κληρονομιαν σου εκακωσαν,χηραν και ορφανον απεκτειναν,και προσηλυτον εφονευσαν.και ειπαν΄ουκ οψεται Κυριος,ουδε συνησει ο Θεος του Ιακωβ.συνετε δη,αφρονες εν τω λαω,και,μωροι,ποτε φρονησατε.ο φυτευσας το ους ουχι ακουει;η ο πλασας τον οφθαλμον ουχι κατανοει;ο πεδευων εθνη ουχι ελεγξει;ο διδασκον ανθρωπον γνωσιν;Κυριος γινωσκει τους διαλογισμους των ανθρωπων οτι εισι ματαιοι.μακαριος ο ανθρωπος,ον αν παιδευσης Κυριε,και εκ του νομου σου διδαξης αυτον. του πραυναι αυτον αφ' ημερων πονηρων,εως ου ορυγη τω αμαρτωλω βοθρος.οτι ουκ απωσεται Κυριος τον λαον αυτου και την κληρονομιαν αυτου ουκ εγκαταλειψει,εως ου δικαιοσυνη επιστρεψει εις κρισιν και εχομενοι αυτης παντες οι ευθεις τη καρδια.τις αναστησεται μοι επι πονηρευομενοις η τις συμπαραστησεται μοι επι τους εργαζομενους την ανομια;ει μη οτι Κυριος εβοηθησε μοι,παρα βραχυ παρωκησε τω αδη η ψυχη μου.ει ελεγον σεσαλευται ο πους μου,το ελεος σου,Κυριε,εβοηθει μοι.Κυριε,κατα το πληθος των οδυνων μου εν τη καρδια μου αι παρακλησεις σου ευφραναν την ψυχην μου.μη συμπροσεστω σοι θρονος ανομιας,ο πλασσων κοπον επι προσταγμα.θηρευσουσιν επι δικαιου και αιμα αθωον καταδικασονται.και εγενετο μοι Κυριος εις καταφυγην και ο Θεος μου εις βοηθον ελπιδος μου.και αποδωσει αυτοις Κυριος την ανομιαν αυτων,κατα την πονηριαν αυτων αφανιει αυτους Κυριος ο Θεος.
ΑπάντησηΔιαγραφή