Παναγία Αγιοταφίτισσα

Ψαλμος 49 Θεος Θεον Κυριος ελαλησε και εκαλεσε την γην από ανατολων ηλιου μεχρι δυσμων.εκ Σιων η ευπρεπεια της ωραιοτητος αυτου.ο Θεος εμφανως ηξει,ο Θεος ημων,και ου παρασιωπησεται πυρ ενώπιον αυτου καυθησεται,και κυκλω αυτου καταιγις σφοδρα.προσκαλεσεται τον ουρανον ανω και την γην του διακριναι τον λαον αυτου.συναγαγετε αυτω τους οσιους αυτου τους διατιθεμενους την διαθηκην αυτου επι θυσιαις.και αναγγελουσιν οι ουρανοι την δικαιοσυνην αυτου,οτι ο Θεος κριτης εστι.ακουσον,λαος μου,και λαλησω σοι,Ισραηλ και διαμαρτύρομαι σοι ο Θεος ο Θεος σου ειμι εγω.ουκ επι ταις θυσιαις σου ελεγξω σε,τα δε ολοκαυτώματα σου ενώπιον μου εστι διαπαντός.ου δεξομαι εκ του οικου σου μοσχους ουδε εκ των ποιμνιων σου χιμαρους.οτι εμα εστι παντα τα θηρια του δρυμου,κτηνη εν τοις ορεσι και βοες.εγνωκα παντα τα πετεινα του ουρανου,ωραιοτης αγρου μετ' εμου εστιν.εαν πεινασω,ου μη σοι ειπω εμη γαρ εστιν η οικουμενη και το πληρωμα αυτης.μη φαγωμαι κρεα ταυρων η αιμα τραγων πιομαι?θυσον τω Θεω θυσιαν αινε

Ο Κυρ Παντελης ταξιδευε με το τραινο προς θεσσαλονικη και διαβαζε το Ψαλτηριο.Ενα παραξενο γεγονός όμως σημαδεψε το ταξιδι του.Καθως διαβαζε,μια κοπελα που καθοταν τρια τέσσερα καθησματα πιο μπροστα αρχισε να διαμαρτιρεται και να φωναζει.Στην αρχη δεν εδωσε σημασια και πιστεψε πως καποια  παρεξηγηση εγινε με τον διπλανο της.Οταν όμως ο κυρ Παντελης ειδε πως ο ελεκτης εισπράκτορας ερχοταν προς το μερος απορησε.Αγαπητε κυριε,μπορειτε να σταματησετενα διαβαζετε αυτό το βιβλιο γιατι ενοχλητε?Μα το διαβαζω από μεσα μου !απαντησε εκεινοσ απορημενος.Πως είναι δυνατον να ενοχλείται η κοπελα?Εκπληκτοι και απορημενοι μαζι με τον κυρ Παντελή ηταν και οι αλλοι επιβάτες.Ενας μαλιστα εξ αυτων φωναξε <<Αν ενοχλείται η κοπελα να αλλαξη βαγονι>>Πραγματι ,η αγνωστη κοπελα μεταφερθηκε στα πισω βαγονια μη αντεχοντας το ψαλτηριο Και λεει ο κυρ Παντεληςστους συνεπιβάτες του.Μεχρι προχθες και εγω μαζι με σας αγνοουσα τη δυναμη των ψαλμων του Δαυιδ.Τωρα και ιδιαιτερα μετα το περιστατικο τουτο

Ψαλμος 48 Ακουσατε ταυτα παντα τα εθνη,ενωτισασθε παντες οι κατοικουντες την οικουμενην.οι τε γηγενείς  και οι υιοι των ανθρωπων,επι το αυτό πλούσιος και πενης.το στομα μου λαλησει σοφιαν και η μελετη της καρδιας μου συνεσιν.κλινω εις παραβολην το ους μου,ανοιξω εν ψαλτηριω το πρόβλημα μου.ινατι φοβούμαι εν ημερα πονηρα?η ανομια της πτερνης μου κυκλωσει με.οι πεποιθοτες επι τη δυναμει αυτων και επι τω πληθει του πλουτου αυτων καυχωμενοι.αδελφος ου λυτρουται λυτρωσεται ανθρωπος,ου δωσει τω Θεω εξιλασμα αυτου και την τιμην της λυτρώσεως της ψυχης αυτου,και εκοπιασεν εις τον αιωνα.και ζησεται εις τελος ουκ οψεται καταφθοραν,οταν ιδη σοφους αποθνήσκοντας επι το αυτό αφρων και ανους απολουνται και καταλειψουσιν αλλοτριοις τον πλουτον αυτων.και οι ταφοι αυτων οικιαι αυτων εις τον αιωνα,σκηνωματα αυτων εις γενεαν και γενεαν επεκαλεσαντο τα ονόματα επι των γαιων αυτων.και  ανθρωπος εν τιμη ων ου συνηκε,παρασυνεβληθη τοις κτηνεσι τοις ανοητοις και ωμοιωθη αυτοις.αυτη η οδος αυτων σκανδαλον