Ψαλμος 59
Ο Θεος,απωσω ημας,και καθειλες ημας,ωργισθης και οικτειρησας ημας.συνεσεισας την γην και συνεταραξας αυτην ιασαι τα συντρίμματα αυτης,οτι εσαλευθη.εδειξας τω λαω σου σκληρα,εποτισας ημας οινον κατανυξεως.εδωκας τοις φοβουμενοις σε σημειωσιν του φυγειν από προσωπου τοξου.οπως αν ρυσθωσιν οι αγαπητοι σου,σωσον τη δεξια σου και επακουσον μου.ο Θεος ελαλησεν εν τω αγιω αυτου αγαλλιασομαι και διαμεριω Σικιμα και την κοιλαδα των σκηνων διαμετρησω.εμος εστι Γαλααδ και εμος εστι Μανασσή και Εφρα'ι'μ κραταιωσις της κεφαλης μου Ιούδας βασιλευς μου.Μωαβ λευης της ελπίδος μου,επι την Ιδουμαιαν εκτενω το υποδημα μου,εμοι αλλοφυλοι υπεταγησαν.τις απαξει με εις πολιν περιοχης?η τις οδηγησει με εως της Ιδουμαιας?ουχι συ,ο Θεος, ο απωσαμενος ημας?και ουκ εξελευση,ο Θεος,εν ταις δυναμεσιν ημων?δος ημιν βοηθειαν εκ θλίψεως,και ματαια σωτηρια ανθρωπου.εν τω Θεω ποιησωμεν δυναμιν,και αυτος εξουδενωσει τους θλίβοντας ημας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου